Ruhumun izlediği yol ...

Daha genç yaşlarda başlayan öz farkındalık yolculuğum, beni yalnızca kendime götürmekle kalmadı, aynı zamanda başkalarının yaşamlarına ve ruhlarına dokunma arzusunu da, içimde derinlemesine

uyandırdı.

Sanki o zamanlar da, daha büyük bir resmin parçası olduğumu fark etmiştim.

Deneyimlerimin, sadece beni degil, başkalarına da fayda sağlaması için, beni bulduğunu ve güçlendirdiğini hissetmiştim.

Kendi hayatım, değişim, dönüşüm ve fırtınalarla dolu olsa da, gözlerimin, özellikle de kalp gözümün, başkalarının da bulunduğu alanı görmeye açık, müsait ve ayrıca yer sunduğuna, keyifle şahit oldum.

Bu durum kendimde, insanlara olan ilgimi fark etmemi de sağladı. Başkalarına yardımcı olmanın, onları cesaretlendirmenin ve onlara güç vermenin ne kadar tatmin edici olduğunu keşfettim. Her birine sunduğum bu destek, bana, onların minnet dolu bakışları ve içten geri dönüşleriyle geri döndü.

O küçücük, paha biçilmez anlar, daima kılavuzum oldu kalbime ışık tuttu ve beni anlamlı ve çok tatmin edici bir yolculukta, doğru yolda olduğuma inandırdı. İster çocuklar, ister kadınlar veya erkekler olsun – her karşılaşma, her hikaye beni derinden etkiledi ve daha ileriye taşıdı.

Çok erken yaşta şunu fark ettim: Başkalarına sunulan şifa, aslında en çok ta kişinin kendisinde, derin bir iyileşme sağlıyormuş. Bu, iki tarafında ruhunu besleyen bir enerji, iyilik, güç

alışverişi ve destektir.

Bu verme alma sanatı ile, bu kadar erken yaşta tanıştığım ve bugün hâlâ aynı derinlikte yaşayabildiğim için, büyük bir şükür duyuyorum. Bu deneyim bana, her adımda daha ileriye gitmeyi, daha fazlasını vermeyi ve her daim büyümeyi öğretti. Ve biliyorum ki, bu yolculuk sadece benimle değil, başkalarıyla

ve henüz tanışmadığım ruhlarla da, sonsuz bir döngü içerisinde devam edecek.